กัญชา เป็นพืชล้มลุกคล้ายต้นหญ้า มีสารเคมีอยู่ในใบกัญชาชื่อ Cannabinoids ซึ่งมีฤทธิ์สำคัญได้แก่ THC และ CBD ในปัจจุบัน กัญชานิยมนำไปใช้อย่างแพร่หลาย ไม่ว่าจะเป็น สเปรย์ น้ำมัน แคปซูล เครื่องพ่นไอระเหยทางการแพทย์ ไปจนถึงการนำมาใส่ในอาหาร และเครื่องดื่มต่างๆ และในทางการแพทย์นั้น นำมาใช้ในการรักษาโรคต่างๆ โดยแต่ละรูปแบบของการรักษา ให้ปริมาณความเข้มของสารแคนนาบินอยด์ที่ไม่เหมือนกัน และตอบสนองความต้องการของผู้ป่วยที่แตกต่างกัน ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของแพทย์ผู้เชี่ยวชาญในการดูแล 
   อย่างไรก็ตาม เราควรใช้สารสกัดกัญชาในปริมาณที่พอเหมาะ เพราะกัญชานั้นมี ทั้งประโยชน์และโทษของการใช้กัญชา หากใช้ในปริมาณที่มากเกินไป อาจส่งผลเสียในระยะยาวได้
   ประวัติศาสตร์ พบว่า มีการปลูกกัญชาในประเทศจีนมานานตั้งแต่ประมาณ 3 ศตวรรษก่อนคริสตกาล ส่วนประวัติการใช้กัญชานั้นพบว่า มีปรากฏอยู่ในหลักฐานของชาวอัสซีเรียน กรีกและโรมันในระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 2 ได้ปรากฎหลักฐานว่ามีการนำเอาเมล็ดกัญชามาเลี้ยงแขก จนเป็นธรรมเนียมประเพณีเพื่อให้เกียรติแก่ผู้มาเยี่ยมเยือน แต่ระยะนั้นไม่ได้มีกัญชาไว้สำหรับเสพเพื่อความึนเมา ส่วนชาวไซเทีย ใช้เมล็ดกัญชาเผาบนก้อนหินซึ่งถูกอังไฟให้ร้อนให้เผาไหม้เป็นควันอบร่างการแทนการอาบน้ำ แต่ไม่ว่ากรณีใดๆ ชาวกรีกและโรมันโบราณไม่ได้ใช้กัญชาไว้เสพเพื่อความมึนเมา แต่หลักฐานแสดงว่ามีการปลูกกัญชามาก่อนในสมัยนั้นแล้ว
   จวบจนกระทั่งตอนต้นคริสต์ศตวรรษที่ 19 พบว่ามีการใช้กัญชากันอย่างกว้างขวาง แพร่หลายในกลุ่มชาวอินเดีย อียิปต์ อาฟริกาเหนือและกลุ่มประเทศตะวันออก โดยเฉพาะอย่างยิ่งชาวมุสลิม พบว่ามีการเสพกัญชาเพื่อให้เกิดความมึนเมากันมาก และมีการสังเกตุพบว่า ฤทธิ์ของกัญชาที่นำมาใช้นั้นแตกต่างกันไปตามวัตถุประสงค์ของการเสพ ส่วนในคาบสมุทรอินโดจีนนั้น พบว่า มีการปลูกกัญชากันมาตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 19 เช่นเดียวกัน สำหรับประเทศต่างๆ ในทวีอาฟริกา เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และอีกหลายประเทศในทวีอเมริกาใต้รวมทั้งสหรัฐอเมริกา ตลอดจนประเทศต่างๆในตะวันออกกลางพบว่ามีการเสพกัญชากันอย่างกว้างขวางและจากการรายงานขององค์การสหประชาชาติ ปี 2505 ระบุว่า 10 ประเทศเช่น อินเดียและปากีสถานใช้กัญชาเพื่อการแพทย์ รวมยอดได้ปีละ 299 กิโลกรัม